Zła jakość wody dostarczanej nam za pośrednictwem sieci wodociągowej, skłania nas do samodzielnego zadbania o oczyszczenie i uszlachetnienie wody, którą spożywamy i używamy do mycia.
Doraźnie stosujemy różnego rodzaju dystrybutory wody, które instalujemy coraz częściej w naszych domach i mieszkaniach lub specjalne naczynia z filtrami, czyli zmiękczacze wody, które mają oczyścić wodę i zmienić jej pH na bardziej korzystne dla organizmu ludzkiego.
Inną formą radzenia sobie z problemem jest filtr wody i eliminacja zanieczyszczeń w postaci ultrafiltracji, nanofiltracji i odwróconej osmozy. Zwłaszcza ten ostatni sposób jest procesem oczyszczającym wodę w znacznym stopniu. To proces odwrotny do osmozy spontanicznej, która ma dość długą historię (osmozę spontaniczną przez półprzepuszczalne membrany po raz pierwszy zaobserwowano w 1748). Osmoza odwrócona natomiast, stosowana nie tylko obecnie do oczyszczania wody, ale od lat 50 ubiegłego wieku również do odsalania wody morskiej, zachodzi od wody przed filtracją (roztwór o wyższym stężeniu substancji rozpuszczonej) do wody po filtracji (roztwór o stężeniu niższym). W ten sposób otrzymujemy różnicę stężeń obydwu roztworów, a więc w efekcie odfiltrowanie zanieczyszczeń (lub soli w przypadku odsalania) i czystą wodę.
W tego typu systemach filtrujących stosuje się półprzepuszczalną membranę, która bardzo dokładnie oczyszcza wodę. Rozdział roztworu ma miejsce na poziomie molekularnym, a woda do biura zostaje pozbawiona substancji szkodliwych ale też minerałów. Dlatego niektórzy lekarze i dietetycy zalecają mineralizować wodę (za pomocą wkładów mineralizujących wodę, które można zamontować w filtrach osmotycznych) uzyskaną w procesie tego rodzaju filtracji. Inni uważają, że woda osmotyczna nie musi być poddawana ponownej mineralizacji, ponieważ minerały dostarczamy organizmowi z pożywieniem i woda zawierać ich wcale nie musi. Ostatecznie, jeśli nie chcemy się decydować na wkład mineralizujący, możemy uzupełnić spożycie wody z filtra osmotycznego, wodą mineralną.
